Boekend 10-11-2023

Het is net of de 55 Plussers steeds fitter en sportiever worden, want maar liefst 26 personen stonden om half twee in de startblokken om eens stevig te gaan Boullen. In een, tot de puntjes opgemaakte, verwarmde hal werden we hartelijk ontvangen door `t comitee, die ons in de watten hebben gelegd en ons daarmede ook een fijne, sportieve middag hebben bezorgd. Echter op de speelvelden moesten de “gladiatoren” het zelf doen en `t was dan ook weer knokken voor ieder puntje.

De vooraf geconsumeerde vlaai en koffie droeg hier uiteraard zijn steentje bij, want het ging erop of ze voor `t éérst `t weiland roken. De meetlat moest er vaak aan te pas komen, want lekker fanatiek was ieder puntje belangrijk. Er werden drie rondes van 45 minuten gespeeld en tussendoor kon gebruik worden gemaakt van drankjes met “vóóroorlogse” prijzen. Mooi om te zien hoe fel er gestreden werd en soms moest er zelfs worden “gestraèveld” om een situatie, maar de organisatie hield alles netjes in `t gareel. Over en weer werden er, na winst of verlies, sportief handen geschud en zo hoort het ook in een fijne warme vereniging. En zo kwam het dat tegen half vijf álle partijen waren gespeeld en de prima organisatie de balans op kon maken. Als winnaars, bij de dames, kwam  Maria v.d. Homberg-Hovens uit de bus rollen die een “overweldigend” resultaat had geboekt, door drie maal te winnen en de ervaren Anny v.d.Homberg met een háárdikte te verslaan. En omdat de organisatie onderscheid had gemaakt tussen de dames en  heren, won Hay Theeuwen óók met drie gewonnen partijen, maar wel een iets lager aantal wedstrijdpunten dan de beide dames bij de heren. Met dank aan de emancipatie!!! Beide winnaars kregen een mooie fles wijn aangereikt en ik kan nu wel vertellen, `t was goéje!!!!!

Met welgemeende, díkverdiende complimenten aan de organisatie, ondersteund met een warm applaus, keerde ieder, wéér een ervaring rijker, huiswaarts. Alwéér een puike voor herhaling vatbare middag!!!!!

Uw reporter Ôngerwaèg

Het zal eind november of begin december zijn als u dit leest. Is natuurlijk afhankelijk wanneer De Schakel wordt gepubliceerd. Maar in ieder  geval, Sinterklaas moet nog komen. Graag wil ik het even hebben over de periode dat ik ongeveer negen jaar moet zijn geweest. Ik had toen steeds gehoord dat de sinterklaastijd een dure periode zou zijn, maar dat kon ik niet goed begrijpen.

Waarom was sinterklaas een dure periode, want wat we kregen was toch van Sinterklaas, nou, waar maakte men zich dan druk over? Maar ik had toen al duidelijk twijfels over de Sinterklaas. Want het was mij al opgevallen dat, als wij moesten zingen, mijn ouders altijd wisten wanneer Zwarte Piet langs zou komen om hier of daar wat, maar vooral in elke hoek, strooigoed te smijten. En heel vaak zag ik geen zwarte hand maar een witte hand die wel wat leek op die van de buurman. Omdat ik bij de oudere broers en zusjes hoorde, durfde ik daar niet over te praten want wisten zij wel of de sinterklaas wel echt was? En er met mijn ouders over te praten durfde ik al helemaal niet, want wisten zij wel hoe dat precies zat met die sinterklaas? In ieder geval was het voor mij allemaal een beetje vreemd. In die periode kwam sinterklaas, toen voor de laatste keer, in de voormalige noodkerk. Wij kinderen van de lagere school kregen daar dan een snoepzakje van de Sint en zijn twee zwarte Pieten. Het vreemde vond  ik toen ook dat alle moeders een grote speculaasman kregen en de vaders niks. Toen ik dat aan mijn moeder vroeg, zei ze dat dat kwam omdat de mannen op de zondagmorgen naar Rutten mochten  en de vrouwen niet. Ja, kijk dat was dan natuurlijk wel duidelijk. Het sinterklaasfeest op  6 december zelf was natuurlijk een groot feest. Alleen   wat je graag zou hebben gehad, kreeg je niet. De vier oudste hadden al een paar jaar bovenaan op het verlanglijstje een fiets staan. Maar al die jaren kwam er geen fiets. Het werd een bromtol, een pop. of zo iets dergelijks. Voor ons was dat eerst onbegrijpelijk, maar toen we het naadje van de kous wisten van de Sinterklaas en zijn zwarte Piet, was het ook voor ons wel duidelijk dat onze ouders zich zulke “uitspattingen” niet konden permitteren. Omdat we niet zo veel gewend en verwend waren, was het rijden van de Sint, ondanks dat we het niet breed hadden, toch een geweldig feest.

KA-HA