Mooi om acht uur `s ochtens kwam de bus van Ghielen ons ophalen bij de Boos
en gingen we met 31 reislustigen, goedgemutst, met als primeur, chauffeuze Lucie naar Maria Laach in de Eifel. Een rustige tocht, deels via de autoweg, langs de enorme bruinkoolwinningen en deels door de prachtige heuvels van de Eifel. Móóie herfstkleuren waren een lust voor `t oog en de twee uur durende trip vloog voorbij. We kwamen om 10 uur aan op onze eerste bestemming. Hier wachtte ons al een heerlijk dampende koffie met apfelstrûdel, die smakelijk “soldaat” werd gemaakt. Daarna kregen we ruim anderhalf uur, om de mooie Abdij, met haar omringende tuinen te bezichtigen. Het was er rustig, zodat menig mooi kiekje werd gemaakt, en Nes en Fien zetten zich op een bankje, om te genieten van `t najaarszonnetje én de omgeving. In de abdij was `t fijn stil, zoals `t hoort in een kerk en behaaglijk warm. Een tik op een beneden staande klok, gaf een mooie galm door het hele gewelf, wat uiteraard de bedoeling was. Buiten stonden een paar “biechtstoelen”, maar dat bleken winkelgebouwtjes te zijn, dus zijn we met onze ~zonden~ blijven lopen, wat de stemming écht niet be-ïnvloedde. Tegen half één bracht Lucie ons naar de voortreffelijke lunch in `t dorp. Overvloedig, maar Óh zo lekker, werd ook dit allemaal mooi achter de kiezen gewerkt, samen met ruime koppen koffie of thee. Na wat geneuzel stond de bus ons alweer op te wachten, én de “Vulkan Express”, die ons zo’n anderhalf uur door `t mooie dal leidde, met z’n bergen en dalen én tunnel. Gelukkig hadden we een aparte coupé, want, we zullen het wel nooit te weten komen, maar er werd, naar `t geluid te oordelen, een katje(of poesje) in de donkere tunnel geknepen. Hier zullen geen “kientjes” van komen denk ik. Zo tegen vier uur stapten we weer in de bus en ging `t huiswaarts, richting “Wittsee”,waar ons diner was gepland. Onze chauffeuze moest ál haar talent én navigatiekunde inzetten, want de, helaas aanwezige files, zorgde toch voor wat oponthoud. Dit gaf niks, want de mooie muziek, warmte én anekdotes in de bus, zorgde voor een ópperbeste stemming en om kwart voor zeven zaten we al aan `t prima buffet, waar de borden royaal werden gevuld, want de laatste moest de ‘ketels en kommen’ goed “ÜITSJERREN”, zó lekker was `t. De laatste horde naar Boekend, werd, na `t bedanken van chauffeuze Lucie, met een mooie spontaan geschonken fooi, feilloos genomen, zodat iedereen, een ervaring rijker, tegen negen uur thuis was. Met de bijzondere complimenten aan de organisatie, busonderneming Ghielen en zéker niet te vergeten onze chauffeuze, die bij de volgende reis zéker weer mag rijden, sluit ik tevreden weer een hoofdstuk af, vriendelijk groetend.Uw reporter Ôngerwaèg.
